No spang

Ik verkeek me er net op dat ik nog maar 3 weken hier in Paramaribo ben, voor mijn gevoel is het alweer veel langer. Ik maak hier ook zoveel mee en zit bijna geen dag stil. Ik ben iedere dag aan het genieten en dat maakt dat de dagen voorbij vliegen!

De eerste twee stageweken zitten erop en ondanks dat ik nog niet echt lesgeeft vraagt het toch wel veel van je. Maar ik leer steeds meer over het schoolsysteem en ben al in de weer voor mijn onderzoek. Mijn stagebegeleider (juffrouw Ellis) was erg enthousiast toen ik haar vertelde over mijn onderzoek. Ze was erg benieuwd en het leek haar leuk om te kijken of het in het vak HAVA geïntegreerd kan worden.

Dit weekend ben ik samen met mijn huisgenoten en de meiden waarmee ik vloog (en nog wat anderen) naar Botopasi geweest. Botopasi is een klein dorpje in het binnengebied dus de luxe is daar iets minder. Na 4 uur in de bus en daarna nog eens 2 uur met de boot kwamen wij aan bij het resort wat gerund wordt door Yvonne, een docent van de NHL. Samen met haar heb ik mijn minor vormgegeven dus het was leuk om te zien wat zij hier in Suriname doet.

Botopasi was echt geweldig, ik werd overspoeld met het gevoel van geluk daar! Slapen in een hangmat, baden in de rivier, in de zelfde rivier afwassen, door de jungle lopen, museum bezoeken en bovenal met als hoogtepunt weerwolven van wakkerdam spelen met de groep.

Ik heb van het hele weekend genoten en het is voorbij gevlogen. Dat ik zondag aan de rivier zat te genieten van mijn bakje (oplos) koffie voelde het net alsof het nog vrijdag was.

Vandaag zijn we begonnen aan week 4, volgende week maandag ben ik hier alweer een maand. Toch voelt het anders, ik kan met recht zeggen dat ik hier gelukkig ben en dan ik enorm blij ben dat ik deze stap heb durven zetten.

Lieve mensen ik stuur jullie met liefde wat zonnenstralen en warmte toe. Want nu (om 6 uur s'avonds) is het gewoon nog 29 graden. Maar het begint te wennen, ik ben allang al blij dat het nu niet regent, want als het hier regent dan regent het hard!

Lobi!