Nog maar 6 maandagen te gaan, WAT?!

En zo zijn we alweer dik over de helft! Je zou al bijna kunnen stellen dat het aftellen is begonnen, over 6 weken vlieg ik alweer naar Nederland!

Het is een tijdje stil geweest op mijn blog, voornamelijk omdat ik in een stilte gat viel nadat mijn lieve huisgenootjes Klaas en Nienke weer naar Nederland vertrokken. Maar gelukkig bleef ik niet alleen in mijn luxe paradijselijke huisje! De dag nadat Klaas en Nienke vertrokken kwam mijn nieuwe huisgenoot Caro na meer dan 24 uur vertraging aan. Sinds een paar weken werd het huis nog eens extra vergezeld door nog een nieuw huisgenootje Dieuwertje.

Niet eerder schreef ik weer een blog omdat ik eigenlijk niet zo veel te melden had. Omdat ik met mijn vorige huisgenoten ongeveer ieder weekend op trip was had ik al een boel gezien. Bigi pan wilde ik speciaal bewaren voor het bezoek van mijn moeder. Want ja, na meer dan 3 maanden in een ander werelddeel te zitten kwam mama mij vorige week opzoeken!

Door de vele stakingen is stage pas weer deze week echt begonnen en dat terwijl ik al bijna aan het afronden ben daar. Ik ga namelijk 12 juni voor een week naar het binnenland om daar op een basisschool te kijken (en lessen te geven). Totaal niet iets wat ik mijzelf al zie doen maar ik heb er stiekem al wel een beetje zin in!
Suriname draaide er om dat ik uit mijn comfort zone leerde stappen en zelf keuzes leren maken. Nou Amy die lesgeeft op een basisschool is behoorlijk uit mijn comfort zone kan ik je zeggen!

Tevens wel leuk om te vermelden is dat ik bij mijn tussenbeoordeling van stage te horen kreeg dat ik tevreden mocht zijn over hoe het hier gaat. Dat is natuurlijk iets wat altijd fijn is om te horen! De studenten hebben ook super leuke dingen gemaakt! Kijk maar even bij de foto’s van deze blog, kunnen jullie ook eens zien wat ik hier met mijn studenten doe.

Maar terug naar het bezoek van mama! Het was, en is misschien nog steeds wel, een heel onwerkelijk gevoel toen ik op zaterdagmiddag samen met mijn huisbaas mijn moeder ging ophalen van het vliegveld. Je leeft hier nu eenmaal in zo’n eigen bubbel.
Zondag zijn we samen uit eten geweest voor moederdag, want dat konden nu natuurlijk mooi samen vieren. Maar natuurlijk kan een ‘vakantie’ van de klinkies niet zonder gekke taferelen (anders zou deze niet compleet zijn). Mama werd na het eten, terwijl ik rustig een taxi aan het bellen was, ineens niet lekker en ineens viel ze voor mijn ogen neer. Geloof me, flauwvallen wat het dus was is op dat moment niet het eerste waar je aan denkt! Samen met een zwerver (joepie) heb ik mama naar een restaurant gebracht waar ze ons super hebben geholpen (1000 maal dank voor het personeel van de Waag!). Sorry mam maar dit moest ik toch even melden haha! Gelukkig mankeerde haar niets, op een huuuul blauw oog na dan!

Om toch maar even rustig aan te doen en van de schrik te bekomen hebben we lekker rustig aan gedaan in Paramaribo. Ik heb haar laten zien waar ik leef en hoe ik leef, waar ik stage loop enzovoort. We zijn zelfs naar de centrale markt geweest die uiteindelijk een beetje tegen viel. In ons laatste weekend zijn we op trip gegaan naar Bigi pan, letterlijk vertaalt ‘groot meer’. Bij Bigi pan slaap je in een huisje op het water en volgens Klaas en Nienke was het een van de mooiste trips die ze hadden gedaan.
En gelijk hadden ze! Zaterdag hadden we schitterend weer en in de tocht door de jungle naar de huisjes toe keken we ons ogen uit. Onderweg naar de bootjes heeft mama zelf een dikke slag op de weg zien liggen en zag ik een aapje in een boom. Eenmaal aangekomen op het huisje bleek dat we daar met 19 andere zouden gaan slapen! Allemaal stagiaires, dit leert weer dat je trips met je ouders beter door de weeks kan doen. Maar mama heeft zo wel het ultieme stagiaire gevoel mee kunnen maken hier.

Dankzij Bigi pan heb ik een fobi ontwikkeld voor vliegende vissen. Echt waar wat een verschrikking! Ze vlogen gewoon tegen je aan en dan moest je ook nog met je goede gedrag dat beestje oppakken en weer in het water gooien IEK! Zelf de kaaiman van 2.5 meter die we hadden ‘gevangen’ was minder eng dan die stomme vissen! Ik moet wel even melden dat ik super trots ben op mama dat ze een kaaiman heeft vastgehouden! Daarnaast hebben we ook nog flamingo’s en rode ibisen (de nationale vogel van Suriname) gezien.

Zondag, de dag dat we terug gingen heeft het helaas bijna de hele dag geregend maar dat mocht de pret van een modderbad niet drukken. Helaas was de terugweg wel wat minder, toen we vertrekken van het huisje was het nog droog maar dat was niet lang. Tot halverwege heb ik samen met mama onder een kleedje van een van de mannen van de boot mogen schuilen maar halverwege was ik daar ook wel klaar mee. Het laatste stuk heb ik in de stromende regen in dat bootje gezeten, en echt waar binnen 5 minuten was ik helemaal doorweekt! Maar het was een ervaring opzich, op een boot door de jungle in een tropische regenbui. De mannen van de boot moeten mij wel uitgelachen hebben, zo’n bakra grijnzend in de stromende regen terwijl de rest zich schuil hield onder zijn regenjas. Dit leert weer neem altijd een regenjas mee in het regentijd.

Want ja helaas is hier ook eindelijk de grote regentijd begonnen, wat ook wel te verwachten was want eigenlijk begon deze al halverwege april. Regenbuien hier zijn net iets anders dan die in Nederland, het regent hier namelijk warm water. En als het dan regen dan regent het ook hard! Laatst was de weg die ik naar stage moest lopen gewoon 1 groot zwembad, ik had geen andere keuze dan door het water heen te banjeren! Gelukkig was ik op weg naar huis.

Zo mensen dat was het dan weer, voorlopig haha!

Lobi!